Υπάρχουν δύο ειδών επιχειρηματίες. Εκείνοι που απλώς δραστηριοποιούνται σε μια πόλη, και εκείνοι που κουβαλούν την ψυχή της. Ο Δημήτρης Μεντεκίδης, ο άνθρωπος πίσω από τα νερά ΔΙΟΣ και ΣΕΛΙ, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Αυτό δεν είναι ένα άρθρο για το "χρυσό deal" με την Water Invest. Είναι ένα πορτρέτο για τον γιο του στρατιωτικού που έγινε πρωτοπόρος της νυχτερινής ζωής. Για τον άνθρωπο που βουτάει για τον Σταυρό επί 18 συναπτά έτη. Και για τον επιχειρηματία που μετέτρεψε την επιτυχία του σε μια πράξη βαθιάς ευγνωμοσύνης προς την πόλη που αγκάλιασε την οικογένειά του όταν δεν είχαν τίποτα.
Δημήτρης Μεντεκίδης: Η καλύτερη όψη του Βόλου βουτάει στα βαθιά για να δώσει ελπίδα
Από την Αγγελική Δαρείου στο Volos.best
Ο Άνθρωπος στα Παγωμένα Νερά
Ο αέρας στην παραλία του Βόλου, εκείνη την ημέρα των Θεοφανείων του 2015, ήταν κοφτερός. Η ανάσα έβγαινε σαν ατμός. Ο Δημήτρης Μεντεκίδης, 43 ετών τότε, στεκόταν στην προβλήτα. Δεν ήταν εκεί ως Πρόεδρος της «Σ. ΜΕΝΤΕΚΙΔΗΣ Α.Ε.». Ήταν εκεί ως ένας από τους δεκάδες άνδρες που περίμεναν τον Σταυρό. Για εκείνον, δεν ήταν η πρώτη φορά. Ήταν η δέκατη όγδοη. Δεκαοκτώ συνεχόμενες χρονιές βουτιάς στα παγωμένα νερά του Παγασητικού.
«Είναι κάτι που δεν μπορώ να φανταστώ να μην κάνω», είχε πει. Μια τελετουργία που μοιάζει περισσότερο με εσωτερική ανάγκη παρά με έθιμο. Αυτή η εικόνα του άνδρα που βουτάει ξανά και ξανά στα βαθιά, αψηφώντας το κρύο, είναι ίσως το κλειδί για να καταλάβει κανείς ολόκληρη τη ζωή του.
Το Νερό και το «Deal»
Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2023, το όνομά του ακούστηκε δυνατά στους επιχειρηματικούς κύκλους. Η «Σ. ΜΕΝΤΕΚΙΔΗΣ Α.Ε.», η εταιρεία που ο ίδιος γιγάντωσε μετατρέποντας τα νερά ΔΙΟΣ και ΣΕΛΙ σε εθνικούς πρωταγωνιστές, εξαγοράστηκε. Όχι από οποιονδήποτε. Από την Water Invest, την επενδυτική σύμπραξη των «τιτάνων» Σπύρου Θεοδωρόπουλου, Νίκου Καραμούζη και Απόστολου Ταμβακάκη.
Ήταν η κορύφωση μιας πορείας που ξεκίνησε το 2000, όταν ανέλαβε τα ηνία. Μιας πορείας με επενδύσεις 23 εκατομμυρίων ευρώ και έναν τζίρο που υπερτριπλασιάστηκε μέσα σε επτά χρόνια. Ο ίδιος παρέμεινε. Κράτησε μειοψηφικό ποσοστό και τη θέση του Προέδρου. Αλλά η κίνηση αυτή, το "χρυσό deal", δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Για τον Μεντεκίδη, ίσως να ήταν απλώς το μέσο για την αρχή της.
Το Φάντασμα της "Disco Mirtali"
Για να καταλάβεις τον Δημήτρη, πρέπει να γυρίσεις στο 1971. Τη χρονιά που γεννήθηκε, η οικογένειά του έφτασε στον Βόλο. Ο πατέρας του, Σάββας, ήταν Στρατιωτικός από τη Σπηλιά Κοζάνης. Η μητέρα του, Νίτσα, Νοσοκόμα. Ήταν, όπως λέει ο ίδιος, «φτωχές οικογένειες».
Αλλά ο Σάββας Μεντεκίδης δεν ήταν ένας συνηθισμένος στρατιωτικός. Ενώ υπηρετούσε, είχε μια παράλληλη, σχεδόν κρυφή ταυτότητα. Ήταν ο άνθρωπος που, από τα τέλη της δεκαετίας του '70, καθόρισε τη νυχτερινή διασκέδαση του Βόλου. DISCO MIRTALI. BORA-BORA. TRAFFIC. Ονόματα που για τους παλαιότερους Βολιώτες είναι θρύλοι. Ο στρατιωτικός που έγινε ο βασιλιάς της νύχτας. Αυτή η τόλμη, αυτή η αντισυμβατική επιχειρηματικότητα, ήταν το DNA που κληρονόμησε ο γιος του.
Η Επιστροφή στις Ρίζες (και στο Νερό)
Ο Δημήτρης, αφού τελείωσε το 5ο Γενικό Λύκειο Βόλου και σπούδασε Ξενοδοχειακό Management στην ΑΣΤΕΡ της Ρόδου, δεν ακολούθησε τον δρόμο της νύχτας. Ο πατέρας του είχε ήδη αλλάξει πορεία. Το 1993, ο Σάββας επέστρεψε στις ρίζες του, στη Σπηλιά Κοζάνης, και ίδρυσε το εργοστάσιο εμφιάλωσης «ΣΕΛΙ».
Ο Δημήτρης ξεκίνησε από χαμηλά. Πωλητής. Υπεύθυνος πιστωτικού ελέγχου. Έμαθε την επιχείρηση από μέσα προς τα έξω. Το 2000, ανέλαβε πλήρως. Το νερό ήταν στο αίμα του, με έναν τρόπο που η ντίσκο δεν ήταν ποτέ.
Το Χρέος του 1971
Δεκέμβριος 2024. Ένα χρόνο μετά το μεγάλο deal. Ο Δημήτρης Μεντεκίδης βρίσκεται στο Ορφανοτροφείο Βόλου. Η ανακοίνωση που κάνει δεν μοιάζει με καμία άλλη φιλανθρωπία.
Η οικογένεια «Σάββα και Νίτσας Μεντεκίδη» αναλαμβάνει, για τα επόμενα πέντε χρόνια, να γίνει η «οικογένεια» για τα παιδιά που φεύγουν από το ίδρυμα στα 18 τους. Η προσφορά είναι συγκεκριμένη, σχεδόν χειρουργική:
- Κάλυψη ενοικίου για ένα σπίτι, για έναν ολόκληρο χρόνο.
- Πλήρης αγορά όλης της οικοσκευής (έπιπλα, συσκευές), η οποία παραμένει στο παιδί.
- Για όσα παιδιά μπουν στο Πανεπιστήμιο, υποτροφία 1.000 ευρώ τον μήνα. Για όλη τη διάρκεια των σπουδών.
Όταν ρωτήθηκε για το ποσό, η απάντησή του αποκάλυψε τα πάντα: «Είναι το ίδιο ποσό που δίνω και στα δικά μου παιδιά που σπουδάζουν».
Δεν ήταν μια ψυχρή εταιρική δωρεά. Ήταν μια πράξη εξιλέωσης. Όχι για κάποιο λάθος, αλλά για ένα χρέος. «Αυτή η πόλη», είπε, «στήριξε την οικογένειά μου στα πρώτα της βήματα». Ήταν η ανταπόδοση για εκείνη τη «θερμή υποδοχή» του 1971. Ήταν η φωνή της Σμυρνιάς προγιαγιάς του που, όπως θυμάται ο ίδιος, έλεγε πάντα: «Αν έχεις, να δώνεις».
Η Βουτιά που Συνεχίζεται
Ο άντρας που βουτάει για 18 χρόνια στα παγωμένα νερά του Παγασητικού για ένα σύμβολο, είναι ο ίδιος άντρας που τώρα βουτάει στα βαθιά κοινωνικά νερά της πόλης του για να προσφέρει ουσία. Η μία πράξη είναι η αντανάκλαση της άλλης. Είναι η ίδια επιμονή. Η ίδια σύνδεση με τον τόπο.
Ο Δημήτρης Μεντεκίδης δεν έφυγε ποτέ από τον Βόλο. Ακόμα κι όταν πουλούσε την εταιρεία του στους Αθηναίους, στην πραγματικότητα επένδυε στην καρδιά της Μαγνησίας.
Δημήτρης Μεντεκίδης, Βόλος, ΔΙΟΣ, ΣΕΛΙ, Ορφανοτροφείο Βόλου, Φιλανθρωπία, Water Invest, Σπύρος Θεοδωρόπουλος, Σάββας Μεντεκίδης, Αφηγηματική Δημοσιογραφία
